Wiersze na wagarach - Julian Tuwim

Wydawnictwo Egmont, 2012
Seria Literacki Egmont

"Z wolą, pamięcią i wysubtelnioną współczesną duszą - ja, Europejczyk,

młody, wysoki, z tak zwanym talentem,

ja, czytający piękne, mądre książki,

wszystko pojmując i wiążąc logicznie w mózgu;

ja, człowiek dziewiętnastoletni,

żyjący pięknem i wszechrozważaniem żywota swego, dostojnego aktu;

muzyki świętej czciciel zapalony,

ciekawy badacz wszystkiego, co było, co jest i będzie;

umiejący z rzeczy wyciągać wnioski, i myśleć, i kochać,

odróżniać rzeczy, łączyć w kategorie, wiązać ze sobą skutkiem i przyczyną;

czujący w sobie krwi bicie niezmienne,

mogący ciało zginać i wyprężać, podnosić ciężkie żelazo lub

trzcinę łamać w kawałki na kolanie;

kwiatów czuć woń i w słońcu grzać ciało w południe;

ja, który mogę jeść słodkie owoce i sam je zrywać, gdy podniosę rękę,

wpijać się w miąższ ich ostrymi zębami,

powiedzieć: "cierpkie", "dojrzałe", "przekwitłe";

ja, który mogę, mogę, jeśli zechcę,

chwycić tę szklankę, co na stole stoi, i na kawałki drobne rozbić;

który korzystam z każdej chwili życia swego,

aby ją przeżyć, wsobić w swą istotę

i być bogatszym z dnia na dzień sam sobą,

z cywilizacji czerpiąc wszystkie dane;

ja, który widzę, czuję, przypominam,

mogę lub nie chcę tylko (to podkreślam);

tradycji wielkich spadkobierca żądny,

co kocha ziemię, kraj swój, jego czyny,

przyszłość i przeszłość, sam zaś - teraźniejszy,

dzisiejszy, wszelki, czynny i rozumny;

ja, który kocham prześliczną dziewczynę,

tęskniący za nią, dobry i oddany

całym swym życiem jej i wszechświatowi,

ojczyźnie swojej i swej młodej duszy;

ja, co się cieszę z tego, co jest mądre, dobre i wielkie,

moje, mnie pokrewne;

odnajdujący różne nowe rzeczy,

widzący czasem rzeczy niewidzialne,

a jednym słowem: ja! - po wielkiej, ciężkiej KULI odwiecznej,

która zwie się Ziemia,

chodzę w poczuciu Dostojności Życia;

człowiekiem jestem i mówię - HOSANNA!"

Julian Tuwim 25 I 1914

Dla jasności, moja miłość do poezji jest umiarkowana. W dotychczasowym życiu bywało różnie, przypływy i odpływy, podczytywałam więcej, lub mniej, lecz zapaloną entuzjastką wierszy nigdy nie byłam. Abstrahując od wierszy dla dzieci, bo te uwielbiam, wiadomo. W czasach szkolnym na lekcjach języka polskiego poświęconych wierszom najchętniej bym się zdematerializowała. A jednak Tuwim do mnie przemawia... 

Ponieważ...

Jest ponadczasowy. Aktualny niecały wiek temu, aktualny i dziś.

Czytam jeden wiersz, dwa i wciąż mi mało.

Czytam i doświadczam spectrum emocji. Od łez, po gromki śmiech.

Czytam i ogarnia mnie refleksja, a piękne słowo często w sercu głęboko zapada.

....

Cenię Tuwima ogromnie za ten błyskotliwy ton, dowcip i życiowa prawdę o nas samych. Wydawnictwu zaś należy się aplauz za pierwszorzędną formę książeczki. Szata graficzna, zabawne komentarze, ilustracje, wszystko przemyślane i ciekawe. Wiersze na wagarach to tomik skierowany do niedorosłych, do młodzieży, do starszych dzieci. Tomik, którym zaczytuję się ostatnio z rumieńcem na twarzy.

A już niebawem ukaże się kolejna druga część wierszy na wagarach.

Tak na marginesie, wiecie, że rok 2013 jest rokiem Tuwima?!